VERZAMELEN: ICONISCHE VINTAGE STUKKEN

26 mei

SCHIAPARELLI, POUDRE ROUGE À LÈVRES 1938 - ADVERTENTIE ONTWERP

De carrière van Lisa Eldridge (1974) is onnavolgbaar divers. Ze is make-upartiest (van Dua Lipa), runt haar gelijknamige beautymerk en werkt al jaren voor talloze magazines en campagnes. Tussen de bedrijven door verzamelt ze vintage cosmetica. Eldridge bezit een van de grootste verzamelingen, met onder andere een lipstick van Marilyn Monroe en poederdozen ontworpen door Salvador Dalí.

Waar let je als verzamelaar op bij de aankoop van vintage cosmetica?

‘Ik ben als verzamelaar érg kritisch. Als iets gebaseerd is op bijvoorbeeld victoriaans design, dan wil ik het niet als het een slap aftreksel is. Ik verzamel alleen iconische stukken die een tijdperk definiëren qua uitstraling en kwaliteit. Het mag er dan best verschrikkelijk uitzien!

‘Ik ben nogal pietluttig als het aankomt op verzamelen. Het ergste wat iemand mij kan aandoen is me op vintage geïnspireerde dingen sturen. Vreselijk! Trouwens, een wel geslaagd voorbeeld van cosmetica geïnspireerd op de victoriaanse tijd is van de Amerikaanse modeontwerper Anna Sui. Een van haar eerste lijnen, uitgevoerd in zwart, is verzamelwaardig omdat het populair was in de nineties in Japan onder Gothic-meisjes.

‘Een blik op mijn collectie leert dat ik een voorkeur heb voor kwalitatief mooi gemaakt design. Over een eeuw ziet het er nog altijd perfect uit. Wat ik verzamel aan moderne cosmetica moet collectable zijn. Zoals innovatieve duurzame verpakkingen, erg interessant!’

Ben je als verzamelaar snel onder de indruk van nieuwe lanceringen?

‘Gosh, als ik kijk naar mijn vintage make-upcollectie ben ik eigenlijk nooit onder de indruk van hedendaagse verpakkingen. Ik herinner me dat iemand veronderstelde dat als ik ooit mijn eigen Lisa Eldridge-lijn zou lanceren, de verpakking zeker vintage inspired zou zijn. Nou écht niet!’

Je kennis over de geschiedenis van cosmetica is fenomenaal, steek je nog weleens wat nieuws op?

‘Wat ik vaak merk is dat als mensen praten over cosmetica, ze het nooit helemaal serieus nemen op historisch gebied. Dat is me al herhaaldelijk opgevallen als adviseur en ook als cosmetica-specialist die musea helpt bij het cureren van retrospectieven van modeontwerpers of kunstenaars bij wie make-up een rol speelt. Bijvoorbeeld bij de tentoonstelling over Frida Kahlo in het Victoria & Albert Museum en een expositie over de oude Egyptenaren. Waar ik dan wel bij betrokken wordt, maar waar make-up nooit als onderwerp echt een verhaal krijgt, hoogstens een voetnoot. Ik vraag me dan altijd af: ‘Waarom in vredesnaam niet meer aandacht?’ Er zit echt wel degelijk een verhaal in. In make-up ligt een hele vrouwengeschiedenis besloten, toch wordt het niet serieus genomen.’