DE TEGENBEWEGER: IRIS MAREE
Ver voor Iris Maree in 2013 begon met haar tassenmerk was ze al ferm tegen dierenleed. Na jaren van onderzoek ontwikkelde ze een duurzaam alternatief voor leer.
Iris Maree krijgt als kind in de jaren tachtig al een aversie tegen dierenleed. Dat komt door de gruwelijke beelden op de televisie van zeehondjes die worden doodgeknuppeld voor hun kostbare bontvachtje. ‘Ik werd er rebels van, was anti-dierenleed, anti-bont en anti-leer.’
‘DE PRAKTIJK WEER ANDER UIT’
Als modeliefhebber, gezegend met een creatieve inslag, gaat Maree midden jaren negentig aan de slag als merchandise-ontwikkelaar voor cosmetica- en modemerken en uitgevers. Eerst is ze in dienst van een bedrijf, maar na vijf jaar begint ze haar eigen zaak en richt zich op mode en mooie, kwalitatieve spullen. Ze bezoekt wereldwijd leveranciers, sourced materialen en wil alleen werken met fabrieken die social impact maken, wat niet altijd lukt. ‘Ik zag tijdens mijn inkoopreizen regelmatig dier- en milieuonvriendelijke ellende en informeerde mijn klanten daarover. Maar als het bijvoorbeeld aankwam op het kiezen voor bio katoen in plaats van traditioneel katoen, dan was de prijs altijd weer doorslaggevend.’
Met een sterke wil om verandering teweegbrengen op het gebied van duurzaamheid, stopt ze haar bedrijf en stort zich vol overgave op de ontwikkeling van een alternatief voor leer en een duurzame tassenlijn.
Waarom tassen? ‘Elke vrouw heeft er één of meerdere. Tassen dragen letterlijk bij aan iemands identiteit. Ook was er op dat moment – op Stella McCartney na – nog niemand serieus bezig met duurzame tassen. Ik was overtuigd: dit wordt het helemaal. Iedereen is hier klaar voor!’ De praktijk wees anders uit. Waarover later meer.
Terug naar ruim tien jaar geleden, als Iris Marée haar zoektocht begint naar de heilige graal: een alternatief voor tassenleer. Alle bestaande diervriendelijke materialen probeert ze, ook het geprezen ‘leer’ van ananas en appel. Interessant, vindt ze in eerste instantie, maar tijdens het testen blijken de plantaardige materialen lang niet voldoende doorontwikkeld. Ze missen nog de kwaliteit en het gevoel dat ze belangrijk vindt voor haar tassen.
“SOMS BEN IK WEL EVEN UITLEGMOE”
Het keerpunt komt als Maree toevallig hoort over een prachtig imitatieleer waarmee dure auto’s bekleed worden. Via behulpzame contacten belandt ze in de auto-industrie en vindt een kwalitatieve kunststof uit Korea. Het materiaal is te dik en stug, maar heeft volgens haar genoeg potentie om door te ontwikkelen voor tassen.
Het resultaat is Kayla Fabric, met als basis superdunne (gerecyclede) nylondraden die afhankelijk van de gewenste dikte met honderden of duizenden tegelijk worden geweven in een driedimensionale structuur. Deze weving maakt Kayla Fabric identiek aan een behandelde dierenhuid. Afhankelijk van gewenste look en feel, wordt het materiaal afgewerkt met een coating van polyurethaanhars, het zelfde proces als bij echt leer.
‘EEN ENORME SUSTAINABLE WINST’
Vier jaar geleden lanceert Maree dan eindelijk de eerste volwaardige collectie. De reacties zijn goed, maar tot haar verbazing reageren mensen toch sceptisch op het materiaal. ‘Als je iets anders doet dan standaard, dan moet je dat kennelijk altijd uitleggen. Maar ik blijf dat doen, want ik snap dat mensen het nooit geïnteresseerd heeft hoe slecht leer is.’
Het vaakst hoort Maree dat haar tassen gemaakt van Kayla Fabric zo mooi zijn en dat het materiaal even zacht, soepel en sterk voelt als echt leer. Wel is er in Nederland kritiek op de prijs: te duur voor imitatieleer. ‘Dan denk ik tjsa, waarom blijven we toch zo achterlopen hier? Ik ben inmiddels een beetje uitlegmoe. Maar als je meer wil weten, vertel ik graag dat mijn materiaal duurder is dan echt leer en dat de tas met de hand gemaakt wordt in Italië en niet in het goedkope Azië. En heel belangrijk, bij het productieproces is er anders dan bij leren tassen geen restafval. Een enorme sustainable winst.’
LEES VERDER ONDER FOTO
Maree weet zeker dat de meeste mensen geen idee hebben van hoe vreselijk vervuilend de leerindustrie is en hoe vreselijk het dierenleed. Een tegenbeweging tegen de gigantische leerindustrie vindt ze erg belangrijk, maar echt schot in de zaak komt er volgens haar pas als de overheid ingrijpt en mensen worden ‘opgevoed’ met de juiste informatie. ‘Dat kan nog lang duren zolang de bio- en leerindustrie winstgevend is.’
Nadelen zitten er eigenlijk niet Kayla Fabric. Of het na jaren van intensief gebruik kwetsbaarder blijkt dan leer, moet de toekomst uitwijzen. Maree: ‘Leerliefhebbers hebben soms een puntje van kritiek als ‘echt leer wordt mooi oud’, maar ze zijn altijd onder de indruk van ons materiaal! Als iemand tevreden een tweede Iris Maree tas koopt, en kiest voor mooi en goed, dan geeft dat mij de kracht om door te gaan.’ Verkoop op afspraak. www.irismaree.com
Dit interview en nog veel meer interviews lees je in VINTÁÁÁGE. Te koop o.a bij Athenaeum Amsterdam en online via mirror-mirror.nl/shop
