REVIEW: THE DEVIL WEARS PRADA IN LONDEN: HYSTERISCH, CAMPY EN….
Wanneer je perstickets krijgt voor The Devil Wears Prada in Londen, op de mooiste plekken in de zaal, dan schept dat verwachtingen. Wel met lichte scepsis. Want hoe vertaal je een film die collectief cultureel erfgoed is naar een musical zonder dat je in een vat cringe valt?
Voordat ik ging stelde ik mezelf de vraag: “Ben ik eigenlijk musical-liefhebber?” Het eerlijke antwoord: soms. Ik kan een goede show waarderen, maar bij de eerste geforceerde noot kruipt de tenenkramp al naar boven. Vooral met een titel als deze. The Devil Wears Prada is heilig gebied: modisch, iconisch, herkenbaar. Maar vanaf minuut één zat ik er middenin. Hysterisch, scherp, en vooral: zó goed gedaan.
VAN MINUUT ÉÉN: GEGREPEN
De eerste scène begon en het was duidelijk: deze productie weet precies wat ze is. Het was hysterisch, over-the-top, campy. Geen half werk. Vanessa Williams is Miranda Priestly. Punt. Elegant als ijs, ongenaakbaar, elke wenkbrauw een steekwapen. Ze is zo overtuigend dat je oprecht vergeet dat Meryl Streep ooit bestond. Een passende understudy voor Vanessa? We konden er niet één bedenken.
De kostuums raken exact de 2005–2010 esthetiek zonder in cosplay te vervallen. Glans, scherpte, mode-architectuur: het zit erin.
De decors zijn strak, gelaagd, visueel slim. Met tussendoor die droge Britse humor, altijd trefzeker. En dan de muziek. Je hoort de hand van Sir Elton John in alles: in de maatvoering, de opbouw, de scherpe teksten. Het voelt groots, poppy, ritmisch, met een paar kippenvelmomenten waarover later meer.
DE CRITICI? DIE WAREN ZUUR
De Britse pers was minder enthousiast. The Independent vond het “diabolical”, Time Out noemde het “a decent comedy but a lousy musical”. Volgens sommige critici zou zelfs Elton John het niet kunnen redden. Nou, ik zag iets héél anders.
Ja, het is campy. En dat is precies de bedoeling. Het is hysterisch op de juiste manier, vol over-the-top momenten en modieuze zelfspot. Een beetje zoals de nieuwe serie van Kim Kardashian, All’s Fair: je houdt ervan of je haat het. Wij? We loved it. Van oor tot oor een glimlach, het hele stuk lang. Het is glorieuze entertainment en daarin is het briljant.
KIPPENVEL IN COUTURE
En dan Stay On Top. Miranda’s solo. Iconisch. Een Elton John-nummer in hart en ziel, maar gebracht met de vocale kracht en ijskoude elegantie van Vanessa Williams. Pure klasse. Net zo fenomenaal: het titelnummer The Devil Wears Prada. De scène waarin een MET Gala-moment wordt gerecreëerd, of beter gezegd: geëvenaard. De choreografie, de gigantische trap, de attitude, de kleding, alles klopt.
MIJN OORDEEL
Laat die kritische noten maar voor wat ze zijn. The Devil Wears Prada is niet gemaakt om ingetogen of subtiel te zijn. Het is gemaakt om te entertainen en daarin slaagt het glansrijk.
Deze musical is way too much! En voor mij: precies goed. ik ga sowieso nog een keer.
Fashionable escapisme at its best.
Vanessa Williams is te zien als Miranda Priestly tot en met 18 april 2026, in het Dominion Theatre. Tickets via: devilwearspradamusical.com
Vanessa Williams - The Devil Wears Prada
